000 | 01454nam a2200301 i 4500 | ||
---|---|---|---|
001 | 991060957893906706 | ||
003 | ES-BaIT | ||
005 | 20230515135246.0 | ||
008 | 230414s2023 sp | 000 d spa|c | ||
017 |
_aDL M 959-2023 _bOficina DL Madrid |
||
020 | _a9788412580365 | ||
040 |
_aES-BaIT _bcat _erda _cES-BaIT |
||
080 | _a860(82)-2"20" | ||
100 | 1 |
_aGarrote, Andrea _eautor _9160962 |
|
245 | 1 | 0 |
_aPundonor / _cAndrea Garrote |
250 | _a1ª edición | ||
264 | 1 |
_aMadrid : _bBlatt & Ríos, _cfebrero de 2023 |
|
300 |
_a62 pàgines ; _c18 cm |
||
336 |
_atext _btxt _2rdacontent |
||
337 |
_asense mediació _bn _2rdamedia |
||
338 |
_avolum _bnc _2rdacarrier |
||
500 | _aP1: D1 | ||
520 | _aLa profesora Claudia Pérez Espinoza ha enseñado Foucault en la universidad toda su vida profesional. En este monólogo, que constituye su mejor clase, debe enfrentarse al pensador francés para sobrevivir un día más.¿Sus armas? ¡La obra completa de Foucault! La paz del claustro fue profanada y Pérez Espinoza es el chivo expiatorio de una ordalía contemporánea: un hecho vergonzante dentro del aula la llevó hasta el límite, del ridículo al juicio público. Y desde ahí, desde el fondo del fondo, toma la palabra y encarna un conmovedor testimonio, que también es una forma de pasar al ataque | ||
650 | 0 | 0 |
_aMonòlegs castellans _zArgentina _yS. XXI _9158855 |
908 | _aCDMAE | ||
940 | _aCVA2 | ||
942 |
_2udc _c1 |
||
999 |
_c133863 _d133863 |